Auftakt

   Co jest najgorsze dla kobiety? Co jest najgorsze dla matki ? Co jest najgorsze w długoletnim związku? Co jest najgorsze między Tobą a Marcinem? Czemu  wszystko spieprzył, czemu zabił Cię od środka, czemu…

  Najgorszą rzeczą dla każdej kobiety jest śmierć dziecka, pierworodnego dziecka. Ty właśnie straciłaś dziecko, to tak cholernie boli. Uczucie płonącej duszy która krzyczy i miota się w Twoim ciele doprowadza Cię do szału, do obłędu. Masz ochotę ze sobą skończyć, przestać walczyć, bo i tak nie masz dla kogo.

Te cholerne tygodnie Twojego upadku, Twojego zwątpienia pamiętasz za dokładnie.

   Stoisz przed lustrem z bluzką podwiniętą do góry z każdej strony dokładnie oglądając płaski jeszcze brzuch. Uśmiech sam cisnął Ci się na usta, z boku wyglądasz na naprawdę szczęśliwą, bo rozwijało się w Tobie, Twoje dziecko. To dopiero 2 miesiąc, a już kochasz Waszego synka nad życie. Synka? Nie wiesz tego, ale czujesz, że będzie to właśnie chłopiec. Dotykasz otwartą dłonią podbrzusza i czujesz ciepło na całym ciele, dreszcze przebiegają przez Ciebie wzdłuż i wszerz. Nagle słychać mocne trzaśnięcie drzwiami, szybkim ruchem ręki opuszczasz błękitną koszulę na swoje miejsce, a Ty Marcinie, wchodzisz do pokoju patrzysz na nią tym wzrokiem, tym który ją  przeraża, tym którego boi się najbardziej. Nie mówiąc słowa wymija Cię i zamyka się w łazience, by chwilę odreagować i zastanowić się jak Ci powiedzieć, że zostaniesz tatusiem. I za cholerę nie wie jak to zrobić.

   Po chwili po mieszkaniu rozchodził się dźwięk domofonu rozemocjonowana wychodzisz szybko z łazienki i zbiegasz na dół, bo przed blokiem stoi już Twój kolega z pracy dzierżąc w dłoni plik dokumentów potrzebnych Ci do napisania planu budżetowego.  Zadowolona na pożegnanie całujesz go w policzek i wracasz  do mieszkania, gdzie czeka na Ciebie piekło, a dokładnie jego początek.

-Zdradzasz mnie prawda? Puszczasz się z tym frajerem – słysząc te słowa momentalnie robi Ci się gorąco

-Marcin, kochanie przestań. O czym Ty mówisz?

-Nie udawaj, długo dawałaś mu dupy, jak mogłaś, ja Cię kochałem. Kurwa nadal kocham, a Ty zapierdalasz w skowronkach do tego buca- jego ton głosu przybiera na sile, po chwili słyszy Was już cały blok.

-Marcin z nikim Cię nie zdradzam, Tylko ciebie kocham i będę kochać. Marcin będziemy mieli dziecko rozumiesz, urodzę Twojego syna- mówisz myśląc, że to otrzeźwi jego umysł

-Ty jesteś głupia czy jaka? Myślisz, że wrobisz mnie w dzieciaka, że okaże się takim frajerem, że będę bawił nie swojego bachora ? Niedoczekanie Twoje, nie jestem tak pusty jak Ty. Nigdy bym nie dorobił Ci rogów, kurwa, a Ty to zrobiłaś. – słysząc te słowa, serce na moment się zatrzymuje, łzy wypływają z oczu-  I co myślisz, że jak się rozryczysz to weźmiesz mnie na litość.

-Jesteś pojebanym skurwysynem Marcin. Nie wierze, że kocham kogoś takiego jak Ty. – wypowiadając te słowa, wbiegasz do sypialni i w pośpiechu wrzucasz najpotrzebniejsze rzeczy do małej torby, a Ty siedzisz w salonie na kanapie, z rękoma opartymi na twarzy. Wyszłaś z mieszkania nie zabierając kluczy i zostawiając Ci na stole zaręczynowy pierścionek w którym utkwił później Twój wzrok.

  Błądzisz po Kędzierzynie nie wiedząc dokąd się udać, nogi kierują Cię do podrzędnego hotelu, w którym zamierzasz początkowo spać. Gdy już się zameldowałaś wbiegasz do pokoju i pękasz.  Łzy zaczęły płynąć, osuwasz się po drzwiach nie mogąc złapać oddechu. Nie wiesz, a dokładniej nie wierzysz w to co się właśnie stało. Nie wiesz, jak masz dalej żyć, straciłaś częściowy sens, bo resztą nadziei był ten mały szkrab który się w Tobie rozwijał.  Nagle wstajesz i czujesz ogromny ból w podbrzuszu jakby ktoś wbijał nóż i go przekręcał, wiedziałaś, że to źle wróży. Dochodzisz do telefonu, dzwonisz do recepcji wymawiając krótkie ‘pomocy’. Przyjeżdża karetka, znajdujesz się w szpitalu po niespełna dwóch kwadransach by tam usłyszeć krótkie ‘bardzo nam przykro, to poronienie. Mamy zadzwonić do Pani męża.’ Odpowiadasz krótkie nie, przekręcasz głowę w drugą stronę by znów oderwać się od rzeczywistości, by opracować plan jak się spotkać z synem, w zaświatach. Lecz na samym początku po głowie chodzi Ci tylko jedno ‘ ZEMSTA’.

_____________________

Emisja miała być nie dziś, ani nie jutro. 

Wszystko dla Kochanej Darii, dla której jest dzisiejszy blog, i ogólnie on cały.

Tak wygląda Prolog, mówiłam kiedyś, że będzie smutno, ale będzie może dobre zakończenie o ile go nie zmienię.

Do końca tego bloga zostało 4 rozdziały plus epilog.

Zapraszam do komentowania,

Pozdrawiam Annie,

Całuski dla Daji.